Puszcza Bukowa - historia
Puszcza Bukowa jeszcze do 1945 roku nazywała się Buchheide, a więc Bukową Knieją. Położona jest w południowo-wschodniej części miasta, po wschodniej stronie Odry. W 1981 roku została oficjalnie uznana jako Szczeciński Park Krajobrazowy, a w 1996 r. weszła w skład Leśnego Kompleksu Promocyjnego „Puszcze Szczecińskie.
Większość rezerwatów przyrody na terenie Puszczu Bukowej zostało powołanych już w 1956 roku. Są to m.in.:
- Bukowe Zdroje
- Trawiasta Buczyna
- Źródliskowa Buczyna
- Kołowskie Parowy
- Buczynowe Wąwozy
- Zdroje
- Osetno
Najstarsze drzewa występujące w Puszczy Bukowej datowane są na XII wiek. Szacuje się, że najstarsze drzewo, Lipa Świętego Ottona, zostało posadzone w 1124 roku.
Flora i fauna Puszczy Bukowej
Puszcza Bukowa nie bez powodu uznawana jest za kompleks leśny. Prawie 75% jej powierzchni pokrywają lasy, wśród których występuje ok. 1250 gatunków roślin. Wśród nich znajdziemy m.in. cisy, jarzęby, rokitniki oraz bluszcze. Około 18% parku stanowią z kolei uprawy rolne. Najwyższym szczytem na terenie Puszczy jest liczący 149 m n.p.m Bukowiec, z kolei największym jeziorem jezioro Szmaragdowe.
Wśród fauny puszczy stwierdzono największa liczbę mięczaków i bezkręgowców, takich jak żmije czy zaskrońce. Największą radość ze spacerów po puszczy będą mieli ornitolodzy, którzy mogą zaobserwować aż 150 różnych gatunków, takich jak bociany czy bieliki.
Puszcza Bukowa - atrakcje i tajemnice
Gęsto porośnięte tereny Puszczy Bukowej kryją w sobie wiele tajemnic. Warto zobaczyć m.in. "Morowce” leżące przy Dolinie Trzech Braci, czyli XVIII-wieczne kamienie mające chronić tamtejszą ludność przed epidemią dżumy. Portal Visit Szczecin zachęca do odwiedzenia nastepujących miejsc:
- Jezioro Szmaragdowe
- Wzgórze Widok (Góra Widok, Polana Widok)
- Wzgórze Świątek
- Szwedzki Młyn
- Wzgórze Chojna
- Morowce
- Dęby Krzywoustego
- Lipa św. Ottona
- Uroczysko Mosty
- Prochownia
- Uroczysko Bunkry
- Pomnik Albrechta Rudelsdorffa
- Bunkry i podziemne sztolnie
- Grób Konstantego Kitajewa
