Pałac Kultury i Nauki - historia
Pałac Kultury i Nauki stanowił "dar narodu radzieckiego dla narodu polskiego". Został wybudowany został w latach 1952–1955. Podczas prac budowlanych zginęło niestety 16 osób. Wielkie otwarcie PKiN nastąpiło 21 lipca 1955 r. o godz. 16:00.
Budynek został wybudowany według projektu radzieckiego architekta Lwa Rudniewa, który inspirował się moskiewskimi drapaczami chmur. Te natomiast wzorowano na amerykańskich wieżowcach tego typu. Jednocześnie twórcy zależało na tym, aby w swojej pracy nawiązać do stylu polskiego.
Architektonicznie PKiN jest mieszanką realizmu socjalistycznego i historyzmu. Razem ze wspornikiem antenowym, będącym integralną częścią iglicy, ma wysokość 237 metrów i jest w tej chwili drugim (po Varso Tower) najwyższym budynkiem w Polsce.
2 lutego 2007 PKiN został – decyzją Macieja Czeredysa, pełniącego obowiązki wojewódzkiego konserwatora zabytków w Warszawie – wpisany do rejestru zabytków.
PKiN ma łącznie 42 piętra i 3288 pomieszczeń. Na 30. piętrze, na wysokości 114 m, znajduje się taras widokowy.
Pałac od lat wzbudza kontrowersje - niektórzy uważają, że ze względu na jego darczyńców, ale i kwestie estetyczne, powinien zostać zburzony. Inni natomiast nie wyobrażają już sobie Warszawy bez jego widoku.
