Rosetta urodziła się 1 stycznia 1937 roku w Ottaviono, w mieścinie o populacji dwudziestu tysięcy mieszkańców, oddalonej ok. 20 kilometrów od Neapolu. W jej rodzinie nie angażowano się w działalność mafijną. Była spokojnym dzieckiem, w odróżnieniu od swojego o cztery lata młodszego brata, który od początku był rozrabiaką i sprawiającym kłopoty rodzicom dzieckiem. Rosetta uwielbiała swojego braciszka Raffaela, uważała go za kogoś wyjątkowego i wierzyła, że czeka go sława. W 1963 roku jej brat zabił dla niej chłopaka, który jego zdaniem odezwał się w sposób niewłaściwy do jego siostry. Relacje Rosetty i jej brata były tak pełne przywiązania, że dopatrywano się więzi kazirodczych, na co jednak nie znaleziono dowodów, które by to potwierdzały.
Rafaello uwielbiał być w centrum uwagi, zaś jego siostra bez szemrania wypełniała jego polecenia. Rosetta wolała pozostawać w cieniu, chociaż według prokuratora Antonia Laudatiego, to ona była mózgiem, gdy prowadziła działalność mafijną w imieniu brata, gdy ten był w więzieniu. Rafaello pytany o siostrę, mówił zawsze, że Rosetta nie była kamorystką, a przecież to ona wypełniała wszystkie rozkazy brata i zorganizowała na jego polecenie dziewięć morderstw. Doskonale radziła sobie w świecie mafii, gdzie rządzili mężczyźni budząc w szeregach organizacji postrach, mrożąc swoich rozmówców lodowatym spojrzeniem. To właśnie spojrzeniu zawdzięczała swój mafijny pseudonim: Uocchie'e gghiaccio, który tłumaczy się jako „lodowe oczy”.
Listen to "KOBIECA twarz mafii - Camorra - mafia neapolitańska - Iwona Kienzler [audiobook]" on Spreaker.Od 1980 roku panna Cutolo zamieszkała w szesnastowiecznym castello Mediceo, zamku zbudowanym dla florenckiego rodu Medyceuszy, miała tam do swojej wyłącznej dyspozycji 365 pomieszczeń, kort tenisowy oraz basen. Jej brat, który trafił do więzienia, nabył tę nieruchomość za 280 milionów lirów. Obecnie, o ironio, na zamku znajduje się muzeum antymafijne, gdzie można oglądać filmy dokumentujące walkę włoskiego wymiaru sprawiedliwości z przestępczością zorganizowaną, także dzieła sztuki, skonfiskowane najbardziej wpływowym kamorystom. W czasach, gdy rezydowała tam Rosetta było to centrum dowodzenia organizacji: całkowicie zaangażowana w działalność kamorry siostra Cutolo, organizowała spotkania na terenie posiadłości spotkania kamorystów i prowadziła działalność przestępczą polegającą min. na organizowaniu handlu narkotykami we współpracy z południowoamerykańskimi baronami narkotykowymi. A ponieważ większości mężczyzn działającym w organizacji nie podobały się kobiece rządy, jej brat uparcie twierdził, że jego siostra nie była członkinią kamorry.
Wiedząc. że Rosetta jest gotowa wiele dla niego poświęcić, poprosił ją o pomoc w swojej ucieczce ze szpitala psychiatrycznego, dokąd trafił. Posłuszna kobieta opracowała zatem plan polegający na wysadzeniu jednej ze ścian szpitalnego budynku. Cutolo uciekł, jednak Rosetta i jej matka widziały się ze zbiegiem jako ostatnie, dlatego zostały oskarżone o zorganizowanie tej spektakularnej ucieczki i trafiły do aresztu. Obie zwolniono po kilku dniach, z braku dowodów. Ale to nie wszystkie niecne poczynania Rossetty – zdaniem wielu to ona miała zaplanować zamach bombowy na komendę główną neapolitańskiej policji, który na szczęście się nie powiódł.
Przez długi czas działała bezkarnie, w końcu organy ścigania zainteresowały się działalnością panny Cutolo, a obiektem śledztwa policji były jej związki z kartelami narkotykowymi z Ameryki Południowej. W 1981 roku zorganizowano obławę na zamku Medico, gdzie zebrali się najważniejsi ludzie kamorry. Schwytano wielu zamieszanych w działalność mafii przestępców, ale Rosetcie udało się uciec, głównie dzięki pomocy swojego spowiednika, księdza Giuseppe Romano, który przemycił ją pod kocem na podłodze swojego samochodu. Kobieta znikła na dwanaście lat, ale przez ten czas wciąż kierowała organizacją, pomimo że jej nazwisko znajdowało się na jednym z pierwszych miejsc listy najbardziej niebezpiecznych przestępców Włoch. W lutym 1993 roku funkcjonariusze odwiedzili żonę jej brata, Immaculatę, aby dowiedzieć się od niej, gdzie ukrywa się jej szwagierka. Drzwi otworzyła im sama Rosetta Cutolo, w dodatku ubrana i z niewielką walizeczką w ręku. Jak zeznała w trakcie przesłuchania, od dawna chciała się oddać w ręce policji, zmęczona ucieczką i ukrywaniem się. Bała się jednak, że kiedy znajdzie się w więzieniu, może zostać zabita na zlecenie któregoś z konkurencyjnych klanów kamorry.
Skazano ją na sześć lat pozbawienia wolności za przynależność do organizacji o charakterze mafijnym. Na szczęście żaden mafijny zabójca nie próbował jej zabić w więzieniu. W zakładzie penitencjarnym przeszła skuteczny proces resocjalizacji i kiedy wyszła na wolność nie wróciła już do działalności przestępczej. Zamieszkała w swoim rodzinnym mieście i nie opuszcza swojego domu korzystając z pomocy rodziny, gdyż zdrowie nie pozwala jej na aktywne zajmowanie się domem z powodu zaawansowanego wieku.
Iwona Kienzler – autorka serii książek o mafiach: „Al Capone i inni. Z dziejów mafii amerykańskiej”, „Borsellino i Falcone vs mafia sycylijska cosa nostra”, „Camorra, mafia neapolitańska”, „Bruderferajn, tajemnice wileńskich żydów”, „Pablo Escobar i mafia kolumbijska”.
