Obrażenia zagrażające życiu dziewczynki stwierdzono, gdy dziecko miało 4 miesiące - wtedy matka Agata K. miała 26 lat, jej partner Kacper J. - 25.
Sędzia Ewa Kabzińska odczytując wyrok wyjaśniła, że kara została wymierzona obojgu rodzicom za fizyczne znęcanie się nad niemowlęciem "poprzez potrząsanie dzieckiem, w taki sposób, że główka wychylała się wielokrotnie wobec osi ciała", co spowodowało u dziewczynki rozległe obrażenia zagrażające jej życiu.
"Sąd przyjął, że oskarżeni działali z zamiarem ewentualnym spowodowania ciężkich obrażeń ciała" - mówiła sędzia Kabzińska. "Sąd uznał, że każda osoba pełnoletnia, poczytalna, jakimi są oskarżeni ma wiedzę, że opieka nad dzieckiem wymaga delikatności" - podkreśliła. "Wszyscy dobrze wiemy, że każde siłowe działania w przypadku tak małego dziecka mogą spowodować poważne konsekwencje. Oskarżeni również mieli tego świadomość" - zaznaczyła i dodała, że rodzice Antosi wielokrotnie potrząsali dzieckiem, co spowodowało rozległe skutki, które stanowiły śmiertelne niebezpieczeństwo dla niemowlęcia.
Sąd nie podzielił zdania prokuratury, która domagała się uznania zachowań Agaty K. i Kacper J. za znamiona usiłowania zabójstwa połączone ze szczególnym okrucieństwem, w związku z czym - jak tłumaczył oskarżyciel - ich działanie doprowadziło u dziecka do choroby realnie zagrażającej życiu.
"W ocenie prokuratury, materiał dowodowy przedstawiony oskarżonym uzasadniał postawienie zarzutu usiłowania zabójstwa" - powiedział PAP prokurator Hubert Lewandowski. Nie wykluczył, że prokuratura wniesie apelację od wyroku. "Prokuratura przeanalizuje pisemne uzasadnienie wyroku i wtedy zostanie podjęta decyzja o ewentualnym wniesieniu środka odwoławczego" - zaznaczył.
Na początku grudnia 2019 roku do jednego z łódzkich szpitali zgłosiła się Agata K. wraz ze swoją niespełna 4-miesięczną córką. Dziecko miało sińce i urazy wewnątrzczaszkowe charakterystyczne dla tzw. zespołu dziecka potrząsanego. Dziewczynka poddana została neurochirurgicznej operacji ratującej życie. Wcześniej, jesienią 2019 r. Antosia była w szpitalu także z urazem wewnątrzczaszkowym. Wówczas również przeszła operację. Po tym zdarzeniu szpital zawiadomił sąd rodzinny, który ustanowił kuratora dla rodziny.
Przed sądem matka dziewczynki nie przyznała się do postawionych zarzutów. Wyjaśniła że, do obrażeń u dziewczynki miało dochodzić wtedy, gdy opiekował się nią ojciec. Matka - jak zeznawała - szukała wtedy pracy. Kiedy u dziecka występowały niepokojące objawy, partner miał namawiać ją, by nie korzystała z pomocy medycznej.
Gdy dziecko trafiło już do szpitala, Kacper J. - jak zeznała kobieta - miał tłumaczyć partnerce, co ma zeznawać i namawiał do wzięcia winy na siebie - kobieta początkowo mówiła w śledztwie, że do obrażeń u dziecka doszło, gdy przewróciła się, niosąc córkę na rękach. Przed sądem oświadczyła jednak, że była zastraszana przez partnera. Kobieta miała być nakłaniana do wzięcia winy na siebie, bo Kacper J. był karany i - jak mówiła Agata K. - nie chciał iść do więzienia.
Oskarżony ojciec przed sądem nie przyznał się do usiłowania zabójstwa córeczki, ale zaznaczył, że zdaje sobie sprawę, iż ją skrzywdził i jego czyn jest haniebny oraz zasługuje na karę. Podkreślił, że to on ponosi całą winę za obrażenia powstałe u dziecka. Dodał, że na jego postępowanie miało wpływ uzależnienie od leków.
Oboje oskarżeni kilkukrotnie przyznali przed sądem, że opieka nad małym dzieckiem ich przerosła.
Sędzia w trakcie ustnego uzasadnienia wyroku powiedziała, że dwuletnia teraz dziewczynka rozwija się prawidłowo, choć nie można wykluczyć w przyszłości negatywnych następstw rozległych obrażeń, których dziecko doznało w wieku kilku miesięcy.
Wyrok nie jest prawomocny
