Janusz Malinowski przez całe życie był związany z Lublinem. W latach 1990-94 zasiadał w radzie miasta. W międzyczasie z sukcesem wystartował w wyborach parlamentarnych i w 1993 r. uzyskał mandat posła z ramienia SLD.
Zanim zwrócił się ku polityce, pracował jako dziennikarz. Zaczął w 1972 r. w „Sztandarze Ludu”. Osiem lat później założył „Tygodnik Chełmski” i w 1983 r. został jego redaktorem naczelnym. Następnie objął funkcję sekretarza redakcji w „Sztandarze Ludu” i pracował tam również, kiedy gazeta przekształciła się w „Dziennik Lubelski” (w latach 1990-93 był jego dyrektorem). Do 2000 r. natomiast był wydawcą „Dziennika Wschodniego” stworzonego na bazie „Dziennika Lubelskiego” i prezesem zarządu wydawnictwa „Edytor Press”.
- Urodziłem się w sposób chaotyczny,
Bez biznesplanu na życie.
Moi rodzice byli zdziwieni tym faktem, ale przyjęli go z godnością i wyrozumiałością
Tak napisał Janusz w wierszu „Czas” o urodzinach swoich - wspomina Malinowskiego jego przyjaciel Jacek Gallant, również dziennikarz, samorządowiec i polityk.
- Nazywaliśmy Janusza „Maliniak”, bo tak było łatwiej, a on się nie obrażał. Nawet lubił to, bo wiedział, że to z sympatii. I pisał kolejne wspomnienia i sagę o rodzinie Malinowskich, której już nie skończy…
Polecany artykuł:
