Tak wyglądała Łódź sto lat temu
W dwudziestoleciu międzywojennym Łódź była drugim co do wielkości ośrodkiem miejskim w Polsce. Pośród 357 tys. mieszkańców Polacy stanowili niecałe 60 proc. ludności, Żydzi ponad 31 proc. 31, a Niemcy niecałe 9 proc.
Po I wojnie światowej w mieście rozpoczęto budowę sieci szpitali i nowoczesnych szkół podstawowych. Na początku lat 20. powstał „Park Ludowy”, nazywany już wtedy parkiem na Zdrowiu, w którym wzniesiono Kolumnę Rewolucjonistów ku czci robotników. W 1921 r. utworzono Zjednoczone Zakłady Włókiennicze K. Scheiblera i L. Grohmana, które stały się największym przedsiębiorstwem przemysłu włókienniczego w kraju. W 1924 r. wybudowano brakujące połączenie kolejowe w kierunku północnym, łączące Łódź z Toruniem i Gdańskiem. W latach 20. powstały podmiejskie linie tramwajowe do Ozorkowa i Tuszyna. Uruchomiono też nowe linie w mieście, a na pl. Wolności stanęła pierwsza stacja benzynowa.
W latach 30. uruchomiono łódzką stację radiową. Powstało jedno z pierwszych w Europie muzeów sztuki współczesnej. Pomiędzy Łodzią a Warszawą zaczęła kursować luxtorpeda, czyli pociąg ekspresowy napędzany silnikiem spalinowym. Miasto wykupiło w tym czasie park Julianowski oraz park Wenecja (im. Słowackiego). Oddano także do użytku halę na Rynku Leonarda (obecnie na Górniaku).
Dzięki zdjęciom Narodowego Archiwum Cyfrowego możemy zobaczyć, jak wyglądała Łódź w dwudziestoleciu międzywojennym. Zobaczcie niezwykłe zdjęcia NAC.
