Skąd wziął się baranek wielkanocny w Polsce?
Tradycja baranka wielkanocnego w Polsce ma długą historię sięgającą czasów przedchrześcijańskich i łączącą się z zarówno religijnymi, jak i ludowymi zwyczajami. W chrześcijaństwie młody baranek symbolizuje Jezusa Chrystusa jako Baranka Bożego, który stał się ofiarą za grzechy ludzkości. Tak opowiada o tym religia.
Początkowo w Polsce baranek wielkanocny był wypiekany jako chleb z ciasta drożdżowego, często ze znakiem krzyża lub flagą/ proporcem. Atrybut w postaci flagi wymyślono dopiero w XVI-XVII wieku. Z czasem stał się on bardziej zdobnym elementem dekoracji świątecznych, często wykonywanym z masy cukrowej lub czekolady. Oczywiście szybko polubiły go dzieci.
Tradycja starsza niż Jezus
Warto również zaznaczyć, że tradycja baranka wielkanocnego mogła mieć swoje korzenie w słowiańskich zwyczajach związanych z wiosennymi obrzędami płodności i odrodzenia. Wówczas baranek symbolizował odrodzenie natury po zimie oraz płodność.
Obecnie w Polsce baranek wielkanocny jest często (nie zawsze) spożywany podczas świątecznego śniadania wielkanocnego, a jego obecność w domu ma przypominać o znaczeniu świąt Wielkiej Nocy. Tradycyjnie baranek jest ozdobą stołu, często umieszczaną w centralnym punkcie, a jego obecność ma przypominać o duchowym wymiarze świąt.
Współcześnie można znaleźć różne wersje baranków wielkanocnych – od tradycyjnych wypieków po ozdobne figurki z masy cukrowej czy czekolady. Pomimo ewolucji formy, symbolika baranka wielkanocnego jako wyrazu wiary oraz nadziei na zmartwychwstanie nadal pozostaje głęboko zakorzeniona w polskiej kulturze i tradycji wielkanocnej.
i
