Mimo, że pogoda postraszyła tego dnia (25 czerwca) i już wydawało się, że znów kolejna w ostatnim czasie impreza zostanie odwołana, to nagle jak za sprawą pradawnych czarów chmury nad Zamkiem Kazimierzowskim w Przemyślu rozeszły się i … zwyciężyły dobre żywioły!
Wiła wianki i rzucała je...
Zgodnie ze staropolską tradycją uczestnicy imprezy najpierw wyplatali wianki, które następnie były wrzucone, może nie do falującej wody, bo trudno o taką na zamkowym wzgórzu, ale organizatorzy zadbali o symboliczny basen, gdzie można było wianek swój zostawić.
Bez tego punktu programu nie byłoby prawdziwej Nocy Świętojańskiej. Wywodzi się ona tak naprawdę ze słowiańskiej tradycji, Nocy Kupały, święta wody, ognia, płodności i miłości, które obchodzone było w trakcie letniego przesilenia słonecznego. W tę najkrótsza w roku noc dziewczęta zaplatały wianki, następnie podpalały je i puszczały na wodę. Następnie chłopcy wyławiali te wianki z wody i łączyli się w pary z ich właścicielkami.
Kiedy na ziemiach polskich zapanowało chrześcijaństwo i wyparło słowiańskie obrzędy, Kościół ustanowił podobne do kupalnocki święto: właśnie Noc Świętojańską, której patronem ustanowił Św. Jana Chrzciciela.
Polecany artykuł:
Taniec, śpiew i ognień
Słowiańskie obrzędy i wróżby związane z letnim przesileniem były ściśle związane z ogniem i tańcem. Skoki przez ognisko i taniec przy płomieniach miał oczyścić i ochronić przed złymi mocami.
Dlatego po melancholijnym i romantycznym wyplataniu wianków w altanie zamkowej zrobiło się radośnie i muzycznie. W sali widowiskowej zamku wystąpił Zespół Pieśni i Tańca „Przemyśl”, a następnie Teatr Tańca Art. Dance z Poznania, który pokazał mieszkańcom Przemyśla wspaniałe widowisko: spektakl tańca, akrobatyki oraz ognia „Infiniti”.
Zobacz galerię:
