22 lipca, oficjalnie nazywany Narodowym Świętem Odrodzenia Polski, był najważniejszym świętem państwowym w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Ustanowiony w 1945 roku, upamiętniał rocznicę ogłoszenia Manifestu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego (PKWN) w 1944 roku. Manifest, ogłoszony w Chełmie, stanowił program polityczny i społeczny powojennej Polski, a data jego ogłoszenia stała się symbolem nowego porządku.
Święto, którego już nie ma
Zlikwidowane już święto 22 lipca kojarzy się z charakterystycznymi symbolami i hasłami, które były wszechobecne w przestrzeni publicznej. Jednym z najważniejszych symboli był Manifest PKWN, który przedstawiano jako fundament powojennej Polski. Popularne były hasła takie jak "22 Lipca – Dzień Odrodzenia Polski", "Budujemy Polskę Ludową" czy "Socjalizm – przyszłość narodu". W propagandzie podkreślano osiągnięcia PRL w dziedzinie gospodarki, edukacji, kultury i opieki społecznej. Budowa nowych fabryk, szkół, szpitali i mieszkań była przedstawiana jako dowód sukcesu socjalistycznego systemu. Likwidacja Narodowego Święta Odrodzenia Polski nastąpiło w kwietniu 1990 roku. Za ustawą w tej sprawie zagłosowało 182 na 277 obecnych posłów.
Quiz: 22 lipca w PRL
Obchody 22 lipca były organizowane z ogromnym rozmachem i starannością. W całym kraju odbywały się liczne uroczystości, manifestacje i imprezy kulturalne. Centralnym punktem były pochody, które organizowano w największych miastach Polski. W Warszawie pochód przechodził przez Plac Defilad, gdzie prezentowano osiągnięcia gospodarcze, społeczne i kulturalne PRL. Uczestniczyły w nim delegacje zakładów pracy, szkół, uczelni, organizacji społecznych i młodzieżowych. Pochody były starannie reżyserowane, a uczestnicy prezentowali transparenty, hasła i portrety przywódców partyjnych. Charakterystycznym elementem obchodów 22 lipca były również odznaczenia i nagrody, które wręczano zasłużonym działaczom partyjnym, robotnikom i artystom.
Zobacz też: QUIZ: najsłynniejsze zbrodnie okresu PRL. Czy je pamiętasz? Pasjonaci zdobędą 10/10