Tamara Łempicka (1898 - 1980)
Choć fenomen sztuki Tamary Łempickiej jest znany nie od dziś, w ostatnich latach zrobiło się o niej wyjątkowo głośno - głównie przez liczne wystawy oraz aukcje, na których jej dzieła osiągają rekordowe sumy. Polska malarka o żydowskich korzeniach urodziła i wychowywała się w Warszawie. Jej rodzina należała do elity towarzyskiej i kulturalnej, dzięki czemu Tamara od najwcześniejszych obracała się w kręgach polskiej i zagranicznej arystokracji. O tym, jak duży wpływ wywarło nie niej to środowisko, możemy przekonać się podziwiając jej prace.
Spod pędzla Łempickiej wyszło wiele znakomitych portretów wielkich osobistości, ale malarkę inspirowali też zwykli ludzie, czego dowodzi wspaniały i bardzo poruszający cykl poświęcony imigrantom. Reprezentowała styl art deco w malarstwie. Płótna Łempickiej do dziś są jednymi z najbardziej pożądanych dzieł wśród kolekcjonerów.
Olga Boznańska (1865 - 1940)
Kto nie słyszał o słynnym, wielkoformatowym obrazie "W oranżerii", "Dziewczynce z chryzantemami" albo "Cygance"? Autorką każdego z tych dzieł była urodzona w Krakowie malarka, Olga Boznańska. Jej talent dał o sobie znać już w dzieciństwie. Rodzice Olgi postanowili spełnić marzenie córki o artystycznym wykształceniu i posyłali ją na lekcje rysunku do najlepszych nauczycieli. 1896 r. zrezygnowała z nauki, wynajęła pracownię i wystawiła w Paryżu swój pierwszy obraz. W kolejnych latach wystawiała prace w Berlinie, Wiedniu, Monachium i Warszawie. Sukcesy przyszły szybko. Za wystawę w Londynie otrzymała złoty medal, a podczas wystawy światowej w Paryżu jej prace nagrodzono specjalnym wyróżnieniem. Reprezentowała modernizm, malowała głównie portrety. Do dziś uważana jest za jedną z najwybitniejszych artystek swoich czasów.
Anna Bilińska-Bohdanowiczowa (1854 - 1893)
Kolejna niezwykle zdolna i zdeterminowana artystka, która postanowiła podążać za pasją wbrew ówczesnym konwenansom. Początkowo rysunku uczyli ją Michał Elwiro Andriolli i Ignacy Jasiński. Następnie przez 2 lata studiowała w warszawskim konserwatorium. Uczęszczała też do prywatnej Klasy Rysunkowej Wojciecha Gersona. Dalszą naukę postanowiła popierać w paryskiej Académie Julian, a także w pracowni Oliviera Mersona.
Podczas pobytu w stolicy Francji przeżyła kilka tragedii. Niemal w jednym czasie zmarł jej ojciec, najbliższa przyjaciółka oraz narzeczony. Ból i trud życia artystki widać na jej obrazach. Portrety Bilińskiej są pełne emocjonalnej głębi. Do najsłynniejszych bez wątpienia można zaliczyć "Bretońską dziewczynę", "Murzynkę" czy też dwa autoportrety malarki (jeden niedokończony). Zyskała uznanie nie tylko w Polsce, ale także w Paryżu, Londynie i Berlinie. Prace Bilińskiej do dziś budzą ogromny zachwyt. Można je podziwiać m.in. w Muzeum Narodowym w Warszawie i w Muzeum Narodowym w Krakowie.
Zofia Stryjeńska (1891 - 1976)
Tworzyła bardzo charakterystyczne, barwne obrazy, na których możemy podziwiać sceny z życia polskiej wsi i postacie w strojach ludowych. Stryjeńska urodziła się w Krakowie, a naukę rysunku pobierała m.in. w Monachium. Dzięki mężowi weszła do świata polskich elit sztuki i literatury. Tworzyła w dwudziestoleciu międzywojennym, później jej malarstwo stopniowo zaczęło odchodzić w zapomnienie. Ponownie zaczęło być o artystce głośnio, gdy Wedel wypuścił limitowaną linię czekoladek z obrazami Stryjeńskiej. Prace tej artystki często pojawiają się na wystawach poświęconych sztuce ludowej. Uważni obserwatorzy mogą też poszukać jej prac w przestrzeni miejskiej. Jedna z nich znajduje się we wnętrzu Domu Wedla przy ulicy Puławskiej w Warszawie.
