Nie wolno zawrzeć małżeństwa mężczyźnie, który nie ukończył 16 lat, a kobiecie, która nie ukończyła lat 14. Jednak zwykle Konferencje Episkopatu podnoszą wiek zawarcia małżeństwa, dostosowując go do przepisów prawa cywilnego w danym kraju. W Polsce dla mężczyzn 18 lat, a dla kobiet 16 lat.

Małżeństwo jest nieważne, gdy przynajmniej jedna z osób jest niezdolna do współżycia małżeńskiego.

Zawrzeć małżeństwa nie może ten, kto pozostaje w związku małżeńskim, nawet jeżeli zostało ono niedopełnione (zabroniona jest bigamia).

Zawrzeć małżeństwa nie mogą osoby, które wyznają różną religię. Nie zachodzi ona w wypadku, gdy osoby zawierające małżeństwo są różnych odłamów chrześcijańskich. Przeszkoda podlega dyspensie.

Nie może zawrzeć małżeństwa ten, kto otrzymał święcenia.

Nieważne małżeństwo próbują zawrzeć osoby, które są związane wieczystym ślubem publicznym czystości w instytucie zakonnym.

Małżeństwo jest nieważne, gdy mężczyzna uprowadza lub przetrzymuje kobietę w celu zawarcia z nią małżeństwa, chyba że kobieta ta, gdy jest uwolniona od porywającego mężczyzny, dobrowolnie wyrazi zgodę na zawarcie małżeństwa.

Małżeństwo nie jest ważne wtedy, jeśli ktoś ze względu na zawarcie małżeństwa z określoną osobą zadaje śmierć jej współmałżonkowi lub własnemu.

Podstawą przeszkody tej jest nieważne małżeństwo po rozpoczęciu życia wspólnego albo publiczny (jeśli pozamałżeńskie pożycie dwojga osób jest powszechnie znane), bądź notoryczny (jeśli nie da się tego faktu ukryć) konkubinat; nie można zawrzeć małżeństwa z krewnymi wstępnymi i zstępnymi osoby, z którą żyje się (bądź żyło) w takim związku, podobnie jak nie można go zawrzeć z wstępnymi i zstępnymi małżonka. Od tej przeszkody można uzyskać dyspensę, na podobnych zasadach jak od przeszkody powinowactwa.