Australijscy naukowcy wydali oświadczenie, w którym poinformowali, że wiedzą już, czym jest hafgufa i aspidochelon. John McCarthy, archeolog morski z Flinders University, gdy przeczytał dokładnie opis hafgufy w XIII-wiecznym norweskim tekście „Lustro królów”, zauważył niezwykłe podobieństwa między mitycnym potworem, a wciąż żyjącymi gatunkami waleni. Z pomocą przyszli mu naukowców specjalizujących się w średniowiecznej literaturze. Oni również szybko zgodzili się, że opisy idealnie pasują do wciąż żyjącego morskiego ,,potwora". Hafgufa pojawia się w wielu innych nordyckich manuskryptach, a jej pierwowzorem może być aspidochelon, który został uwieczniony w greckim tekście skompilowanym w Aleksandrii w II połowie II wieku
Źródłem legend mogły być dobrze znane nam humbaki. Ten gatunek waleni wyróżnia się specyficzną budową, w tym długimi, przypominającymi skrzydła płetwami piersiowymi i pokrytą guzkami głową. Dawniej znane były między innymi z urzekającej piesni godowej, jednak najnowsze badania zespołu, którym kieruje Rebecca Dunlop z University of Queensland, że Samce humbaków, które żyją przy wschodnim wybrzeżu Australii, rezygnują z pieśni godowych, zamiast tego preferują walki o partnerki.
Polecany artykuł:
Humbaki przestają śpiewać
Jak opisuje badaczka, w 1997 r. można było zaobserwować dwa razy więcej samców śpiewających w stosunku do nieśpiewających, a do 2015 r. wszystko się odwróciło, tych nieśpiewających aż jest pięć razy więcej w stosunku do śpiewających. Naukowcy proponują wyjaśnienie tego stanu rzeczy, odwołujące się do ostrożności humbaków. Kiedy w latach 60 XX w. zaprzestano połowów na humbaki, ich populacja wzrosła. Śpiew godowy jest informacją wysyłaną również do innych samców, że w pobliżu jest samica.
Śpiewający humbak ryzykuje więc, że przybędą inne samce, żeby z nim konkurować. Naukowcy podkreślają, że wśród humbaków dochodzi do agresywnych zachowań, które polegają np. na wzajemnym taranowaniu. Badacze zauważyli, że humbaki mniej chętnie śpiewają, gdy w pobliżu znajdują się inne samce.
Żagnica - co to takiego?
Żagnica to gatunek ważki, który występuje w przyrodzie i można spotkać go w Polsce od połowy czerwca do początku listopada. Inspiracją dla Sapkowskiego musiał być zatem Kraken, który... istnieje na prawdę. Zwierzęta te owszem, osiągają znaczne, rozmiary, jednak nie atakują ludzi ani jednostek wodnych. Jego obecność po raz pierwszy udokumentowano w 1887 roku przy wybrzeżu Nowej Zelandii.
