Film opowiada o trójce studentów, którzy postanawiają nakręcić dokument o wiedźmie rzekomo zamieszkującej jeden z lasów w stanie Maryland, do którego porywa i morduje ludzi. Film, który oglądamy, jest zapisem z ich wyprawy - bohaterów nigdy nie udało się odnaleźć. W końcowej scenie widać, jak dwoje z nich zostaje zaciągniętych do opuszczonego domu w środku lasu. Chłopak stoi nieruchomo tyłem do ściany, a dziewczyna, która trzyma kamerę, zostaje zaatakowana przez niewidoczną postać. W tym miejscu film się urywa.

Helen, która pisze pracę doktorską o miejskich legendach, dowiaduje się o istnieniu Candymana. Mężczyzny z hakiem zamiast dłoni, który pojawia się za tobą i wypruwa twoje wnętrzności, kiedy wypowiesz jego imię przed lustrem. Im bardziej kobieta zagłębia się w historię tej postaci, tym bardziej nabiera przekonania, że opowieść o Candymanie nie jest zmyślona. Helen ostatecznie udaje się pokonać Candymana, jednak w konsekwencji sama ginie. Jej mąż, pogrążony w smutku, wypowiada jej imię, stojąc przed lustrem. Zszokowany odkrywa, że to Helen pojawia się za nim i morduje go hakiem, który trzyma w ręce.

Dziennikarka i jej kamerzysta towarzyszą grupie strażaków, aby nakręcić reportaż o ich pracy. Strażacy zostają wezwani do kamienicy, której mieszkańcy zgłaszają podejrzane odgłosy. Okazuje się, że w budynku rozprzestrzenił się wirus, który sprawia, że ludzie zaczynają się nawzajem atakować. Budynek zostaje poddany kwarantannie, a znajdujący się w nim ludzie orientują się, że nie mają jak uciec. Dziennikarka i kamerzysta, którzy ostatecznie zostają jedynymi niezarażonymi osobami, odkrywają przerażającą prawdę o tym, skąd wziął się wirus w kamienicy. W ostatniej scenie widać jedynie przerażoną twarz głównej bohaterki, która zostaje zaciągnięta w mrok przez żyjące w budynku monstrum.

Młody detektyw tropi seryjnego mordercę, który na swoje ofiary wybiera osoby, które - jego zdaniem - popełniły jeden z siedmiu grzechów głównych. Pod koniec filmu dowiadujemy się, że detektyw okazuje się być częścią dokładnie przemyślanego planu psychopaty. Morderca w brutalny sposób zabija jego żonę, a detektyw, w akcie desperacji, strzela do niego, popełniając ostatni, siódmy grzech gniewu.

Matka wraz z dwójką dzieci podczas II wojny światowej wprowadza się do wielkiego wiktoriańskiego domu, podczas gdy jej mąż walczy na froncie. W budynku jest cały czas ciemno ze względu na rzadką chorobę, na które cierpią dzieci, a w ciemnościach często słychać dziwne odgłosy. Kobietę zaczyna niepokoić także nietypowe zachowanie służby. Pod koniec filmu dowiadujemy się, że zarówno kobieta, dzieci, jak i pracujący w domu służący, są od dawna martwi. Kobieta, po śmierci męża w czasie wojny, wpadła w obłęd, zamordowała córkę i syna, po czym popełniła samobójstwo.