Milionerzy - nietypowe koła ratunkowe

Koło stworzone na potrzeby specjalnej wersji Milionerów w Stanach Zjednoczonych, Who Wants to Be a Super Millionaire, w której uczestnik mógł wygrać aż 10 mln dolarów. Wykorzystanie tego koła pozwalało uczestnikowi na odpowiedzenie na pytanie drugi raz, jeśli pierwsza odpowiedź okazała się nieprawdziwa. Jeśli uczestnik zdecydował się na skorzystanie z Double Dip, nie mógł jednak wykorzystać innego koła ani zrezygnować z udzielenia odpowiedzi.

To koło również zostało stworzone na potrzeby Who Wants to Be a Super Millionaire. Działało podobnie jak pytanie do eksperta - wybrane przez producentów programu trzy osoby miały 30 sekund, aby pomóc uczestnikowi wybrać poprawną odpowiedź.

Koło wykorzystywane w niemieckiej wersji programu. Prowadzący prosi o wstanie wszystkie osoby z publiczności, które uważają, że znają odpowiedź na pytanie. Zawodnik wybiera spośród nich jedną i prosi o podanie odpowiedzi. Gracz nie jest zobligowany do zaznaczenia wskazanej przez tę osobę odpowiedzi. Jeśli okaże się ona poprawna, osoba, która ją wskazała, otrzymuje 500 euro, niezależnie od tego, czy zawodnik zdecydował się ją zaznaczyć.

Koło stworzone do kolejnej edycji specjalnej amerykańskiej wersji Milionerów - Shuffle Format. W tym wydaniu pytania były przemieszane - uczestnik znał kategorię pytania, jednak nie wiedział, ile jest ono warte. W odróżnieniu od tradycyjnej wersji Milionerów, na koncie gracza wygrana się sumowała, a nie zwiększała o kolejne progi (wyjątkiem były cztery ostatnie pytania). Wykorzystanie Kryształowej kuli pozwalało zawodnikowi podejrzeć, ile warte jest dane pytanie.

To koło również było wykorzystane w Shuffle Format. Uczestnik miał możliwość przejścia do kolejnego pytania, jednak nie zdobywał pieniędzy z pytania, które ominął. Koło nie działało jednak, gdy uczestnik dotarł do ostatniego pytania. W odróżnieniu od innych kół przez pewien czas można było wykorzystać je dwa razy w ciągu rozgrywki.

To koło z amerykańskiej wersji Milionerów pozwalało graczowi poprosić do siebie znajomego, który siedział na widowni. W odróżnieniu od telefonu do przyjaciela tutaj nie obowiązywał żaden limit czasowy.

Ten rodzaj koła wykorzystywany był w kilku wersjach programu m.in. z okazji 20. rocznicy brytyjskiej wersji programu. Jak wskazuje nazwa - uczestnik mógł poprosić o pomoc prowadzącego. Na to koło nie ma limitu czasowego, prowadzący nie mia w uchu słuchawki i nie może korzystać z żadnych pomocy z zewnątrz.