Cud w Supraślu. Ikona Bogurodzicy wydziela mirro
To prawdziwy cud w prawosławnej cerkwi. Ikona „Życiodajne Źródło” (cs. Żywonosnyj Istocznik), której pamięć czczona jest w piątek tygodnia paschalnego, jest tą, którą zawsze wynoszono procesyjnie podczas epidemii i chorób. Jak głosi sama jej nazwa, to ikona, która niesie życie, uzdrawia wszystkich duchowo i cieleśnie. W prawosławnym monasterze w Supraślu to właśnie ona zaczęła wydzielać mirro. Ojcowie uznali to za szczególne błogosławieństwo w czasach epidemii.
- W czasach epidemii szpitale nie są zamykane, ale na odwrót – działają ze wzmożoną siłą. Jeszcze bardziej odnosi się to do szpitali duchowych, jakimi są cerkwie - czytamy w oficjalnym komunikacie Monasteru Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy. – Podczas epidemii świątynie nigdy nie były zamykane, ale były otwarte i dostępne dla modlitwy dla wiernych. W tym roku Bóg dla podkrzepienia wiernych przejawił swoje miłosierdzie przez fakt wydzielania mirra na ikonie „Życiodajne Źródło”.
Ikonę wystawiono na środek cerkwi. Wierni mogą ją adorować m.in. w trakcie codziennych nabożeństw.
Cud w Supraślu: Ikona Matki Bożej "Życiodajne Źródło" - historia
Ikona Matki Bożej “Życiodajne Źródło” przedstawia wysoki kielich stojący na wypełnionym wodą zbiorniku. Nad kielichem widnieje postać Matki Bożej z Chrystusem na rękach. Powstanie tej nietypowej ikony związane jest z następującym wydarzeniem. W 450 r. w Konstantynopolu w pobliżu tzw. “Złotych Wrót” znajdował się niewielki zagajnik. Biło tam niegdyś źródło, które z biegiem lat zarosło krzakami i pokryło się rzęsą wodną. Pewnego razu w pobliżu tego miejsca szedł żołnierz Lew Markell. Spotkał tam niewidomego człowieka, któremu pomógł wyjść na ścieżkę. Przy zagajniku obaj zatrzymali się aby odpocząć. Lew udał się na poszukiwanie wody i wnet usłyszał głos, mówiący mu aby nie szukał daleko, a w sąsiednim zagajniku. Głos polecił też, aby przyniesioną wodą napoić niewidomego, a do jego oczy przyłożył znajdującą się nad źródłem rzęsę. Nazwała przy tym Lwa królem. Lew zrozumiał, iż przemawia do niego sama Bogarodzica, uczynił co mu kazała i ślepiec odzyskał wzrok. Po siedmiu latach sam żołnierz został królem. Rozkazał wówczas by miejsce, gdzie został uzdrowiony niewidomy oczyszczono, otoczono kamiennym ogrodzeniem i zbudowano świątynię poświęconą Matce Bożej. Miejsce to nazwano “Życiodajnym Źródłem”.
W XV w. Konstantynopol został zdobyty przez wyznawców Mahometa. Cerkiew nad „Życiodajnym Źródłem" zniszczono, a samo źródło zasypano. Z czasem zakazy stały się mniej srogie i chrześcijanie wznieśli na tym miejscy kolejną kapliczkę, która w 1821 r. została ponownie zniszczona. W 1835 r. po raz kolejny oczyszczono źródło i wzniesiono nad nim prawosławną świątynię. Tak jak i przedtem nieprzerwanie słynęło ono swą uzdrawiającą mocą. Ikona Matki Bożej “Życiodajne Źródło” jest szczególnie czczona w Grecji i Rosji, gdzie posiada wiele wiernych kopii. Święto Ikony Matki Bożej “Życiodajne Źródło” obchodzone jest 4/17 kwietnia oraz w piątek Tygodnia Paschalnego.
Autor historii: Jarosław Charkiewicz
